Musa EROĞLU Biyografisi - Hayatı - yaşamı

Diyadin , Musa EROĞLU Biyografisi - Hayatı - yaşamı - sanatçı hayatı
Musa EROĞLU Hayatı Yaşamı Biyografisi

1946
yılında içel'in Mut Kazası'nda doğmuşum. Ortaöğrenimimi Mut'ta
tamamladım. Mut'ta eğitmenler çoktu, o zamanlar. 1953'lerde, 2500
nüfuslu bir ilçeydi, Mut. Bizim köy Maçkuru Köyü. 1870'lerde
Malatya'dan Adana'ya gelenlerin, Cumhuriyet öncesi siyasal yapının
verdiği bir görüntünün yansımaları olan uçbeyliklerin teşekkülüyle
oluşmuş bir yerleşim vardı. Hatta bizimkiler sanki burada beylerin
olması gibi bir durum varmışcasına, buralara "üçbeylik, üçbeyler"
derlerdi. Bu yerleşim alanından bizim köye sekiz km. bir mesafe vardır.
O zamanlar davar güderek aileme katkıda bulunuyordum. O tarihlerde
cumartesi öğlene kadar okullar açıktı. Bir pazarımız vardı. Pazartesi
günleri davar güdüyordum. iki gün çalıştığımda, on kuruş para
alıyordum. Ortaokullarda hocalarımız yöresel unsurlara, folklora,
oyunlara çok önem veriyorlardı. Ortaokuldayken bir müsamerede bana
"Karacaoğlan"ı oynatmışlardı. Saz çalıyordum. Saz çalma babadan-dededen
kalma gelenekti, aslında. Bunu öğrenmek adeta zorunluluktu. Esasında
bizim köyün dışında, Mut'tun diğer köylerinde saz çalmak-türkü söylemek
pek yoktu. Yörede "Karacaoğlan"la ilgili geleneği, şenliği sürdüren bir
köydü, bizimkisi. Çevrede davul-zurna dışında müzikal pek bir renklilik
yoktu. O yüzden bizim köy biraz da dışlanmıştı, çevre köylerce. O
Karacaoğlan şenliğindeki rolüm, beni çok etkiledi ve böyle sürüp gitti.
Sürekli çalışarak, kendimi geliştirerek sanatımı bugünlere getirdim. Bu
sanat ve her sanat için bir ömür yetmez aslında. Bir altyapı zaruri,
okul zaruri tabii eğitim temel zaruriyet. Mut'ta bir folklor gurubu
oluşturuldu. Ben orada görev aldım. O Karacaoğlan oyununun, beni
peşinden sürükleyen o oyunun peşinden gittim hep. Gezebildiğim
bölgelerde, Trakya hariç, Anadolu'nun birçok köyüne ulaştım. Sadece
Çorum'da 340 köy gezdim. Anadolu'da gördüğüm şu; yaşamların inançların
yüzde doksanı ortak. Gelenek ve görenekleri ortak. Yani ortak bir
kültürleri var. Anadolu'daki kültür zamanla bir mozaiğe dönüşmüş. Biz
kendi gelenek ve göreneklerimizi "şehirli kalıbı" içine oturtmaya
çalışmışız. şehirle özdeşleştirmeye çalışmışız. Halbuki, çok uzunca bir
evrim bu. Belki göçebe yaşamı şehirli için garip gelebilir; ama
şehirlinin büyük kısmı huzursuzdur, yaşamından. kırsal alandan şehre
göçte, yozlaşma yaşamış. Alt yapıya uyum yok. Sorunlar çok. Dil mesela,
hiçbir zaman köydeki, obadaki, yayladaki insan şehirdekiler gibi
konuşamaz. Konuşması da beklenemez. Benim için bile bu böyledir. şehir
bambaşka, şehircilik bambaşka bir şeydir. Bu taşınmayla gelen insanlar,
korunmuyor. Kurban Bayramı'nda apartmanda kurban kesen insanının
çaresizliğini düşünün. Halbuki o insan köydeyken, bunu çok doğal ve
rahat yapıyordu. O kültür şehre taşınmamış demek ki. kültürel öğeler
budanmaya başladığı zaman, o güzel türkülerle yoğrulan insanların
ileriye doğru bakışları da törpülenmiştir. Bu yüzden boşluktadır. Köyde
doğmuş, büyümüş, olan biri olarak, her sene köyümü ziyaret ederim. Bu
bir hasrettir. Bunu hiç ihmal etmedim. şimdi köyle şehir, şehirli ve
köy kökenliler arasında bir kopukluk var. Keşke bu kopukluk
giderilebilse. Böyle bir toplumda müzikle, gelenekle, türkü de
törpülenir. Anadolu'daki müzik formu incelenirse, Ege Bölgesi'nde geniş
bir müzik formu olduğu görürüz. Mesela o zeybeklerdeki incelikler,
etimolojik yapıdaki güzellik, estetik ne kadar hoş. Sözler çok az,
müzik daha fazla. iç Anadolu'da sözler daha fazla, müzik daha az. Ege
ve Karadeniz: Ege'de, ihtiyaçtan dolayı (sosyolojik nedenlerden
taassuptan filan kaynaklanan) müzikli renklilik çeşitlilik var. Bunu
çalıyor. Daha evvel ne yapıyor? Boğaz havası dediğimiz bir şey var. ilk
önce havasıyla yüksek perdeden ihtiyaçlarını seslendiriyor. Bu ihtiyaç,
bir alt yapıdan doğuyor. 30-40 bin kişilik konserler yapılıyordu,
Ege'de. Müziklerin bu kadar çeşitli olmasının Grek kültürü'yle mutlaka
bir ilgisi var. Rodos'tan, Girit'ten derlenen türkülere baktığımız
zaman, sadece sözleri farklı. Yunanca söylüyor, biz burada onun
türkçesi'ni söylüyoruz. Bu müzik, bu halkın alt yapısının rafineliğinin
yansımasıdır. Doğu Anadolu'da ise, iki veya üç dört sesten oluşuyor
melodiler. iç Anadolu'da da daha az. Karadeniz'de geçmişteki
Pontusların torunları vardır. Ama bir kemençenin çalımı, hiç de
küçümsenecek birşey değil. tüm Anadolu'nun incelenmesi gerekiyor yani
teker teker. 1965'teki iki tane 45'lik yaptım. Dinsel motifli şeyler
okumuştum. O günden bugüne 1979'de bir uzunçalar yaptım. 15 tane kaset
yaptım. 45'likleri sayamıyorum. Daha fazla. Ayrıca sanatçı
kardeşlerimle yaptığım ortak çalışmalar da oldu. 8 kaset var.
"Muhabbet" adını vermiştik adına. En son Arif Sağ'la resital şeklinde
yapmıştık. Bir de en son UNESCO için bir çalışma yaptım. UNESCO'dan
Henri le'Comte isimli bir Asya müzikleri araştırmacısı, sürekli
gezilerle, incelemelerle müzik çalışmaları yapıyor. Bütün türki
Cumhuriyetler'inde çalınan müzik araçlarının çoğunun CD'lerini yapmış,
kayıtları kendisi yapıyor. Benimle de bağlantıya geçti ve benimle de CD
çalışması yaptı. 1980'li yıllardan itibaren müzik yönetmenliklerim var.
Birçok müzisyenin yetişmesinde katkılarım vardır. Belkıs Akkale, Bedia
Akartürk, Selda Bağcan, ümit Tokçan.... Anadolu'daki semahların
kaybolmaması için, "Bin yıllık Yürüyüş" isimli 90 dakikalık 2 CD
semahları yaptım. Ticari amaçlı değildir bu. ileriye kalabilmesi için
kaybolmasın diye. Bunu halk kültürüne bir katkı olarak görüyorum.
Bunları yaşama geçirmek için, 1980'den(1983) sonra insanlara bağlama
felsefesini öğretmek için de bir dershane açtım. Büyük usta Musa
Eroğlu'nun halk müziğinde kaynak kişi, derlemeci ve besteci olarak
eserleri mevcuttur bunlardan bazıları: Kaynaklık ettiği türküler Bir
kere uğradım hakkın cemine, Bulut bulut üstüne, Ceviz arasında vardır
evimiz, Geyinmiş kuşanmış yayladan gelir, Kullar olam seni doğuran
anaya, şu dağların yükseğine erseler, şu yüce dağların karı eridi,
Yatamadım gasavetten meraktan... Derlediği türküler Emirdağı Birbirine
Ulalı, Dost Bağının Meyvaları Erişti... Bestelediği türküler gönlümüze
Yar Düşünce, Hey Erenler Pazarım Var, Mihriban, Telli turnam, Yol ver
dağlar...