Bu Bir Osmanlı Savaş Fermanıdır

Yıl 1912. İngilizler Hindistan’ı işgal eder.
Raca, Osmanlı’dan yardım ister. Yıllardır savaş içinde olan Osmanlı bu
yardımı karşılıksız bırakmamakla birlikte ancak 350 kişilik bir birliği
Hindistan’a gönderebilir. Bu askerlerden 20 kadarı yolda hastalanarak
şehid olur. Kalanlar Hindistan’a çıkarlar ve savaşmaya başlarlar.
Mühimmat açısından sınırlı olan Osmanlı askerleri, sonuçta İngilizler’e
yenik ve esir düşerler. Kalanı da şehid olur.
Savaş bittikten sonra
kalan 40 askerimizi İngilizler gemilerde çalıştırmaya başlarlar. Bir
İngiliz gemisi, Avustralya’ya geldiğinde iki askerimiz gemiden kaçarak
Avustralya’ya çıkar. Biri Karadenizli Menteşoğlu Abdullah, baba mesleği
olan dondurmacılığa; öbürü de Karahisarlı Tarakçıoğlu Mehmet’tir, o da
babası gibi kasaplığa başlar.
Şimdi hikâyeye devam edeceğim ama
dikkatimi ve hayranlığımı çeken bir şeye de parmak basmadan
edemiyeceğim. Bu askerler dil bilmez, uzaktadırlar, pasaportları veya
başka kimlik belgeleri yoktur. Nasıl olup da bu işlere girişip üstelik
başarılı da olurlar. Gerçek bir “Dondurmam Gaymak” hikâyesi yani. Niye
filmcilerimiz bu güzel hikâyeleri film yapmazlar bilmem!
*
1918’de Avustralya Çanakkale’ye asker çıkarır. Bizim askerler bu işi duyar ve birbirlerini ararlar.
“Biz
Osmanlı askeriyiz ve ülkenizde yaşıyoruz. Avustralya devleti bizim
devlete savaş ilan etmiş. Çanakkale’ye asker göndermiş. Biz de
Avustralya devletine savaş açalım” derler ve şu istidayı yazarlar:
“Sayın Avustralya Başkanı Ekselans Hz.
“Biz
iki Osmanlı askeri, ülkenizde bulunuyoruz. Duyduk ki devletiniz
Osmanlı’ya savaş açmış ve Çanakkale’ye asker göndermiş.Bundan dolayı
biz de iki Osmanlı askeri olarak Avustralya devletine savaş açmış
bulunuyoruz. Bu bir Osmanlı savaş fermanıdır. Ekselanslarının
bilgilerine sunulur.”
Sonra, Sidney’in 250 km. uzağında Karlıdağlar
denilen bölgede, önce virajlarda tren raylarını sökerek üç tren
devirirler. Üçüncü trende askeri mühimmat vardır, onlarla
silahlanırlar, 8 karakol basarlar.
Ne olduğunu bir türlü anlayamayan
Avustralya’nın aklına sonradan, iki Osmanlı askerinin yazdığı mektup
gelir. Mektubun atıldığı bölgeye 250 asker yollarlar. Birkaç günlük
araştırmadan sonra çıkan sıcak çatışmada iki Osmanlı askeri Karlı
Avustralya dağlarında şehid düşer.
Şehidlerin mezarı halen orada.
Fotoğraf çekmek yasak. Avustralya’ya “iki Osmanlı askeriyle savaştık”
demek ağır geldiği için, bunlara Hindistanlı derler. Bu bilgi,
Hindistan büyükelçiliğinin açıklamasından alınmıştır.

Bize tarih öğretmenimiz bu iki kişiyi Maraşlı Gül Ahmet ve Antepli Kul Mehmet diye anlatmıştı ve hikayenin başında şöyle diyordu.Bu iki kafadar İstanbul dan avupaya deniz yolu ile çalışmaya gidecekmiş fakat bunlar sahtekarlara denk geliyorlar.Sahtekarlar bunları avrupa yerine avustralya ya götürüyor.Bunlarda orada çalışıyorlar.Savaş ilan edildiğini duyup askerlik şubesine gidiyorlar.Oradakilere "siz gitmişken bizi de oraya götürün de size karşı savaşalım"diyorlar.Adamlar bizimkileri kovuyolar.Bizimkiler 3-4 defa daha gidiyolar her defasında kovuluyorlar.Bizimkiler aralarında anlaşılıyorlar savaş avustralya dan başlayacak diyorlar ve kul Mehmet kasap dükkanını satıp tüm paraları ile silah alıyorlar.VE gül ahmetin dondurmacı arabasıyla trenin geçeceği hakim bir noktaya çıkıp ....

gerisi aynı sağol birolcuğum gerçekten severek dinlediğim bir hikayeyi kaynak göstererek yayınlamışsın.Gerçekten böyle kaynak belirtince daha güzel olmuş.Emeğine sağlık.

Osmanlıyı içine hiçbirzaman içine sindiremediler ve çeşitli dalavere tezgahlarla Orduların içine girerek tuzaklar kurup istihbarat çalışmaları yaptılar bugün Türk Tarihini doğru öğrenilmesi için Devletin Arşiv çalışması yapması gerekir Kültür Bakanlığı çok ilginç Dostluklar ve kardeş Bağları dışında düşmanlıklar deşifre edilebilir.

Eline sağlık Azrail cumhuriyet Bayramın kutlu olsun bayrak