Sâkin Göllerin Kuğusuyduk

Konu: Sâkin Göllerin Kuğusuyduk Perş. Mart 05 2009, 14:08

Serkan Tekin

"önce dişlerimiz dökülmüştü, sonra saçlarımız..
ardından birer birer arkadaşlarımız..
şu canım dünyanın orta yerinde birbaşına, yapayalnız..
kırılmış kolumuz kanadımız..
tatlı canımızdan usanmışız.."

"Bu da kim?" diye sorduğum yaşlarımdan yirmi sene uzağım. Babam, ülkücü değildi, MHP'liydi ve "kahramanlık türküleri söyler oğlum" demişti. Ki Mehmet Akif Ersoy'un Cenk Marşını bestelemişti ilk kasetinde. Gürül gürül bir ses. Akıyor. Yüreğe işleyen bir tını. "Ey sürüden arkaya kalmış yiğit. Arkadaşın gitti haydi sen de git. Bak ne diyor ceddi şehidin işit..Kahraman evladım uğurlar ola.." Neyse.. Sağcıların kızdığı, solcuların anlayamadığı deli bir çağa o zaman girmiştim. 1987. Sakalın sünnet olduğunu idrak edemeden sevmiştim sakalı. Sakallarım bir an evvel çıksındı. Dost-düşman bir muhalif daha görsündü. Haber bültenlerinde gördüğüm kırılan kolların acılarıyla da yoğuruyordum harcımı, hıncımı... O zamanlar İsrail taşlarla kol kırıyordu.

Şiddetle seçiyordum O'nun islamî söylemlerini. Yormaya, evirmeye çalışıyordum. MGV'nin yurdunda karıştırdığım İslamcı dergilerin birinde röportajını okumuş ve rahatlamıştım biraz. İçten içe seviyor, daha da çok benimsiyordum. Hayat tarzlarımız ne kadar uyuşuyor bilmiyordum. Bildiğim, sanki kendi sesimi dinlediğimdi. Birgün bana bir arkadaşım birşey demişti. Anlamamıştım ama herhalde kötü birşeydi. Ve daha sonra ben "öğretmenim komunist ne demek?" diye soracaktım.. Birazdan deniz kuduruyor ve an geliyor Attilâ İlhan ölüyordu. Şafak türküsünü nedense daha çok seher vakitleriyle ilişkilendirip bonus yazıyordum. Sevdiğimin sevilmeyecek biri olduğunu biliyor ve fakat engelleyemiyordum. İçimdeki yeşilin tonu koyulaşıyor, "rejimle kavgası olmayana müslüman demem" noktasına geliyordum bazen. Fonda da: "BAŞKALDIRIYORUM" var..

Bir kasabadaydık. Ben bütün resimlerini kesiyordum gazetelerden, dergilerden, haberlerini... Tedirgin kaseti neden henüz gelmedi diye çok tedirgin olmuştum. Başım beladaydı hep. Kişisel aşkları küçümsüyor, patavatsızlığı ve bazen saygısızlığı dürüstlük ve harbilik adına cebimde taşıyordum. Şevki Yılmaz'ı dinliyordum hemen hergün. Ve aynı hemen hergünlerin akşamlarında da iyimser bir gül açıyordu dudaklarımda. Beklenen Vakit gelmişti ve ben hergün okuyordum. Metris'in önünde duruyor, hasretinden prangalar eskitiyordum. Okulun özel günlerinde boncuklardan kuş yapıp sevgilimin peneresine gönderiyordum bağlamamla. Bunu bir ben yapabiliyordum. Okul yönetimi solcu çocukların kuş yapmasına izin vermiyordu. Benim Cuma namazları için okuldan kaçtığımı da biliyorlardı. Evrensel bir büyük insanlık projesinin ideal ikliminde, biraz garipsiyordum olayları. Cem Yılmaz'ın deyişiyle "dünya barışı" istiyordum ama sağa sola tüfek motifli "sabır" yazmayı da ihmâl etmiyordum.

Bir konserine gitmiştim. Bomba patlamıştı. Ya da patlamış gibi yapılmıştı. Benim damarlarımı çatlatacak bir şiirin de olduğu ölüm dörtlüğü yeni piyasaya çıkmıştı. İçinde Kum Gibi ezip geömeyen bir sevgili de vardı. Tank gibi ezmeleri düşünürdüm, hep kum gibi ezilirdik ya.. Evet ölüm dörtlüğündeki zikir sesleri, gerçek ve canlı bir çekimmiş. Burdan ben artı puanlar yüklemeye devam ediyordum.

Attilâ İlhan'ı geçelim. Ama bir Orhan Kotan vardı. Şu "gururla bakıyorum dünyaya" şiirini yazan adam. Adam yazıyor arkadaş. Yazmış. Biraz araştırdım sonra ve negarip dedim. bağımsız Kürdistan'mış adamın amacı. İşte damarlarımı çatlatan devrim türküsüydü. Ama benim amacım Kürdistan falan değil, bağımsız bir Türkiye, onun da ötesinde Yeniden Osmanlı'ydı.. O atmosferde çok giderdik ikindi namazı için. (Ülkü ocaklarında da arka mahalle dinlemişimdir. Hatta o şarkıyı dinlemeyi abartmışımdır. Hemen her İslamcının kısa dönem bir mhp dönemi bulunur zaten.) Gözümüz çakılı ve sert adımlarla giderdik namaza. Ezilen, hırpalanan gençliğim gibi; ezilen ve hırpalanan müslümanlar için dinliyordum mutlak bir inançla gözlerimi tavana çakarak. Aşk şarkıları kesmiyor ve basit geliyordu. Aynı yöne bakan devrimci aşk şiirleri iki iş yapıyordu. Aşkı ve devrimi kotarıyordu.

Evet, Ahmet Kaya Bir muhalifti. Edirne'den Kars'a kadar Türkiye sevdalısıydı. Sonra birgün "anamın başörtüsüne kimse karışamaz" dedi. Ve ben sevgimi savunmak için büyük bir veriye ulaştım. Müslümandı ve başörtüsünü savunuyordu. Tegahtar Nebahat el sallıyordu. Anneler kaçakçı oğullarına ağlıyordu. İçki içiyordu biliyordum ama, ne derin bir sevgiymiş. Alkol aldığını duyduğum kişilere selam bile vermeye zorlanan ben, deli cafer, ismail, tayfur ve şaşı... üzerime yüklediler bu işi...

Uzun süren bir süreçler zincirinde sevdim, dinledim, söyledim. İlham aldım, tavır aldım, duruşlar geliştirdim. Hiçbir emaatin sevmediği bir tip olmamda Ahmet Kaya'nın emeği vardır. Soguçluk ve muhaliflik damarlarıma işlemişti. Taklid ettim, taklid etmeye devam ettim. Düşündüm. Ve sonunda susturulmuş ve zorla terör örgütünün kucağına itilmiş bir adam gördüm. Son kararım budur. Hem İskele-Sancak'ta konuk olduğunda Peygamberimiz için "ayağının tozu olurum" dediğini duyduğunu söyleyen bir abim var. Doğru değilse şayet, bu bile hoş..

Konu: Geri: Sâkin Göllerin Kuğusuyduk Perş. Mart 05 2009, 14:08

Hasan Mezarcı için "dellendirilmiş bir muhalif" demişti Gerçek Hayat dergisi, kapaktan. Ahmet Kaya da, Apo'nun kucağına itilmiş bir muhaliftir. Biraz önce "Kürdüz ölene kadar, vallahi Apo'yu özledik" diye bir kaydını dinledim, Almanya konserinde söylüyor. Bu kaydı ilk dinlediğimde bütün kasetlerini saklamıştım. Dinlememe kararı almıştım. Annem kıralım demişti. Şimdi tekrar dinledim. Öldüyse Allah ile hesabı çok çetin geçecek, çoğumuzun hesabı gibi.. Eğer yaşıyorsa, tevbe kapısı her zaman açıktır.

İntihar saldırıları için "caiz değil" diyenlerin hepsi, başlarına Ebu Gureyb'deki veya Filistin'deki olaylardadn birazı kendi başına geldiğinde, ya da karısına gözleri önünde tecavüz edilip de evlatları öldürüldüğünde, hiç düşünmeden bombaları bellerine sarmak için acele edeceklerdir. Bu budur. Böyledir. Başa gelmeyince, davulun sesi hoş sanılır. Ahmet Kaya, mert, dürüst, delikanlı gibi solculuk yapacakken, Serdar Ortaç gibi ****** rantiyecisi sahtekârların da rol aldığı o ödül gecesinden sonra, devlet eliyle Apo'nun kucağına itilmiştir.

Ey Devletim. Onyedinci Türk devleti olarak dur ve düşün... Senden önceki hangi Türk devleti kendi halkına tavır aldı da dışladı.. Büyük barış projesine müslümanları da dahil et. Hepimiz çok iyi biliyoruz ki sen hemen herşeyi biliyorsun. "Unutulanlar dışında yeni birşey yok" kitabını da biliyorsun. Biz de bazı şeyleri biliyoruz. Sahte terör ve sahte olaylarla insanlarını harcama. İnsanlarının önünü tıkama..

"Yağmur yağsın isterdim bu sabah,
Merhaba soylu sevdam merhaba..
İpil ipil düşsün betona,
Merhaba sevgili vatan merhaba.."

» Sakin tek bir kelime daha etme