Hayatta alınan kararlar birer kibrittir...

Adamin
biri bilge bir kral olmakla un salmis olan kralin yanina
gider.

Krala sunu
sorar
'Efendim soyleyin bana hayatta ozgurluk var
midir?

'Kral
'Elbette' der,'Kac bacagin var
senin?

'Adam
soruya sasirarak 'Iki efendim'
der.

Kral
'Pekala, tek bacaginin ustunde durabilir
misin?

''Elbette'
diye cevap verir adam.

Kral 'O
halde hangi bacagin ustunde duracagina karar
ver'.

Adam biraz
dusunur ve sol bacagi ustunde durmaya karar
verir.

'Tamam'
der kral

l'Simdi de oteki bacagini
kaldir.

'Adam sasirir

'Bu imkansiz
kralim' der.

'Gordun mu? ' der kral 'Ozgurluk budur. Sadece
ilk karari almakta ozgursun.

Ondan
sonrasinda degil.'

Tiziano Terzani'nin 'Atlikarincada Bir Tur Daha' adli
kitabinda okudugum bu kucuk oyku yillardir tartisilan ozgurluk kavrami uzerinde
bir kez daha dusunmeme yol acti.

Hayat gercekten boyleydi. Ilk karari
aliyordun ve gerisi o ilk karara bagli olarak gerceklesiyordu. Hayat hata kabul
etmiyordu.Ilk kararin dogruysa isler yolunda gidiyordu ama eger yanlis bir karar
aldiysan, hersey zincirleme yanlis gidiyordu.

Mesela
meslegini secerken...Hasbelkader, iyi dusunmeden, yeteneklerinin farkinda
olmaksizin bir meslek sectiginde omur boyu isini zorla yapmaya mahkum oluyordun.
Isinin basindayken baska bir is yapmayi ozluyordun. Ama biliyordun ki;
ozgurlugunu kullanmis ilk karari vermistin ve yeniden baslama
cesaretin
yoktu.

Bazi insanlar vardi hayatta...Onlar ise her seyi
ardlarinda birakip yeniden baslayacak kadar cesurlardi. Ama sen onlardan biri
olamiyordun. Bunca emek bunca calismayi sanki çöpmüş gibi bir cirpida
ativeremiyordun. Oysa goz ardi ettigin bir sey vardi. Hayat cok kisaydi ve
mutsuz oldugun islerle zaman oldurme kayni zamanda ruhunu oldurmekle es
anlamliydi.

Evlilik konusunda da iyi karar vermek gerekiyordu. Yanlis bir
karar ayni evde yasayan iki dusman yaratabilirdi. Ask zorunluluga donusebilir
ve hayatini cehenneme cevirebilirdi. Ilk karari aliyordun, bu
konuda ozgurdun ama devaminda senin kararina bagli olmayan pek cok sey
gerceklesiyordu.

Hayat kararlardan ibaretti ve kararlar birer
kibritti.Dogru yerde ateslediginde seni isitacak ates, corbani kaynatacak ates
oluyordu,yanlis yerde atesledigin vakit ise icinde bulundugun evle birlikte seni
de yakiyordu

Hayat oyle
basite alinacak bir oyun degildi.Oyunun kurallarini bilmen ve ona
gore oynaman gerekiyordu. Ama cogu zaman oyunun kurallarini bilmek
yetmiyordu.

Cok daha
onemli olan baska bir sey vardi. Kendini bilmek... Ne istedigini, neyin seni
mutlu edecegini ve kim oldugunu, neler yapabilecegini bilmek
zorundaydin. Ancak o zaman dogru kararlar veriyor ve mutlu bir hayata
sahip oluyordun.

Ve kararlar birer
kibritti...Ya kendini yakiyordun ya da isitiyordun

Tolstoy okuyorum sandım