çekip gitmek nedir biliyorum ben

bir şiirde diyor ya şair biz birbirmize benzeriz diye, evet biz
birbirmize benzeriz, ve bizi ancak biz anlarız.. 11 yaşında kapandım
ilk mahalledeki arkadaşlarım terk etti beni malum çankaya gibi biyerde
tesettürlü bi çocuk.algılayamamıştım o sıralar sınavın zorluğunu.sonra
anadolu imam hatibe gittim,dünyalar benimdi 4 yılda 3 müdür eskittik
hocalarımız bizi harcamamak için kendilerini harcadılar ağlayarak
sürüldüler sonra kanallar geldi okulumuza bizi çektiler devlet karşıtı
okullar diye,ilk hocalarımızın başını açtırdılar ya evine git ya aç
dediler ya da sürüldüler,tenefüs aralarında onlar ağladı bizse birşey
yapamadık çünkü hala çocuktuk.sonra o çok sevdiğimiz okullarımızın
ortaokul kısmını kapattılar biz o bahçenin son güllerindendik.sıradaki
mesele ihl lerin üniversiteye girmelerine engel olmaktı malum
başarıları ortadaydı rejim karşıtları git gide çoğalıyordu.15 yaşına
geldik dediler ki seçim yapın ya geleceğiniz ya da..bizim yaşıtlarımız
hala sokakta oynuyordu halbuki. ağlayarak bıraktık okulumuzu hayata
küstük bi özel okula yazıldık şanslılardandık belki.lisedeyken gördük
ki bir ilkokuldaki herhangibir okulun müdür yardımcısına başka bir
okulu kafasına estiği heran teftiş etme hakkı verilirmiş!! 1 yıl
boyunca hergün teftiş edilir mi bir okul hangi yasada yeri vardır
bunun? mantığı nedir sorarım size? herşeye rağmen liseyi de bitirdik.ve
sınava girdik üniversite kapısına geldiğimizde kapıdan girmek için
sınavı geçmenin yeterli olmadığını gördük başörtümüzün üstündeki birkaç
tel saç bizim kimliğimizmiş.yani neymiş 3 tel saç sana tüm kapıları
açıyormuş. üniversite son sınıftayım inşaallah bitiyor bu işkence bu
yıl 22 yaşındayım ve yaklaşık 12 yıldır bu sorunun içindeyim çocuk
yaşta itildim farkına varmadan..ablalarımın gösterdiği o büyüklüğü hiç
gösteremedim çok düşündüm ama bırakıp gidemedim belki de cesaret
edemedim Rabbim affetsin..çok trajik ama kendi okuluma başörtümün
üstüne koyduğum o perukla girebildim utanmadım çünkü ben haklıydım
halime güldüler bense onların haline acıdım,bilmediler,bilemediler,
anlayamadılar..milyonlarca sessiz çığlıktan biriyim sadece abicim..ama
o dar beyinlerin unuttuğu bir şey var bizler kadınız hiçbir şey
yapamasak da çocuk yetiştireceğiz ve biz çocuklarımızın da
torunlarımızın da çocukluklarını yaşamasını istiyoruz..Allah nurunu
elbet tamamlayacaktır bu bizim elimizle olmasa bizden sonrakilerin
eliyle olacaktır.ve birşey daha ben öğretmen olacağım inşallah
korksunlar bizden ve yetiştirdiğimiz öğrencilerimizden..korksunlar
çünkü Allah'ın yaşayan ayetlerinin yani bizlerin sayısı hergün artıyor
bu kadar baskıya ve zulme rağmen..!! son söz mehmet akif'den: bacımın
örtüsü batmakta rezilin gözüne acırım tükürüğe billahi tükürsem
yüzüne!!!

yazan yüsra

paylasımın için sagol

bende imam hatip çıkışlıyım ne acıdır ki buna benzer olaylar bizim okulda da yaşandı her hafta müfettiş gelirdi okula hatta müfettişler beni bile sorguya almışlardı....