Kur'ân niye bu kadar kalın?

Çantamda taşımaya çalışıyorum. Ama zorlanıyorum. Kolayca sığmıyor. İnce
kâğıda basılmışları da var ama sayfa sayısı yine fazla. Bir de meali ve
meale dair notları ekleyince, iyice kalınlaşıyor. Kur'ân'dan söz
ediyorum. Toplam 30 cüz ve her biri 20�şer sayfa. Kur'ân'ı okumuyoruz.
Okuyamıyoruz.
Kolay mı? Tam 600 sayfa. Niye bu kadar kalın? Sanki Rabbimiz, �Alın
size sayfalarca Kur�ân; okuyabilirseniz okuyun bakayım� diye meydan mı
okumuş biz kullarına? Hafız olmak isteyenlere de haddini bildirmek mi
istemiş? �Yıllarca ezber yap da göreyim seni? Yüzlerce tekrar yap da,
adam ol!� Azıcık olsaydı Kur�ân�ın sayfaları, hemen hepimiz az bir
gayretle hafız olabilirdik! Sayfalar sayfaları izlemeseydi, meselâ
otobüs beklerken bir hatim indirebilirdik! Ne hoş olurdu! Celâlini
göstermek için mi bunca kalın tuttu Rabbimiz Kur�ân�ı? Korkutup da
hizaya getirmek için mi bunca cüz, bunca uzun sureler, ayetler?
Hayır, hayır; eğer bizi vahiy karşısında ezmek olsaydı Rabbimizin
dilediği, aksine, yarım sayfalık bir Kur�ân indirirdi. Ve derdi ki bize
�İşte sizden istediklerim; bunları yaptınız yaptınız, yapmadınız
yandınız!� Bizi korkutmak isteseydi, yıldırmayı tercih etseydi , meselâ
sadece Fatiha�yı indirip �Ben anlattıklarımı anlattım; size anlayacak
akıl da verdim, göreyim sizi anlayın! Hadi bakayım, kendinizi
beğendirin bana! Bir yolunu bulun, gözüme girin!� diye kestirebilirdi.
Ne gerek vardı ki Bakara�da uzun uzun konuşmalara? Niye anlatsındı ki
kulu Mûsa�yı (as), Meryem�i, Yusuf�u (as), Yunus�u (as), Eyyûb�u (as)
ve onca kıssaları hoş bir sohbet edasıyla? Mecbur muydu ki Rabbimiz,
sanki biz O�na değil de O bize muhtaçmış gibi nezaketle, sabırla, her
defasında yeni baştan hatırlatarak konuşmaya?
Çok iyi biliriz ki şefkatli öğretmenler, dersi tekrar ederler, bir
defada anlaşılmayacağını anlayışla karşılayarak, yine yeni baştan
alırlar. Dersi net olarak anlatsa da, kısa kesen, hiç tekrar etmeyen
öğretmenlerde bir meydan okuma tavrı buluruz. Anlamayız o dersi.
Korkarız öğretmeninden. Bir anlatışta anlayamayabileceğimizi anlayışla
karşılamayan öğretmenden tırsarız, uzak dururuz. Dersi tekrarlayarak
uzatan, örnekleri çoğaltarak bizimle daha uzun kalan öğretmenler daha
şefkatlidir bize. Hele de �Şimdi not almayı bırakın, şöyle bir arkanıza
yaslanın, beni dinleyin!� demesi vardır öğretmenlerin ki, şeker gibi
gelir o dakikalar. Anlarız ki, öğretmenimiz bizim anlayabileceğimize
inanıyor. Anlarız ki, öğretmenimiz hemen anlamasak da yeniden anlatmaya
hevesli. Anlarız ki, not almadan bile anlayabileceğimiz bir dersimiz
var.
Kur�ân�ın uzunluğu ve tekrarları, bir bakıma, �Hadi arkana yaslan benim
güzel kulum, sana anlatacağım kıssalar var!� rahatlığını sunar bize.
Böylece kalınlaşır Kur�ân. Sayfa üstüne sayfa eklenir. Der ki adeta
Rabbimiz bize: �Bakara�yı kaçırdıysan, Al-i İmran var! Maide�de
uyuduysan, Rahman var! Dilersen, sana anlatacağımın hepsini bir satırda
bile anlatırım: İhlas var!� Bu da olmadıysa, kulağına pınar suyu gibi
akacak, kalbine bahar meltemi değdirecek Rahman var! �Rabbinin hangi
nimetlerini edersiniz inkâr?� diye diye hatırlattıklarım, bir bir
saydıklarım var!�
Yani ki... Kur�ân�ın bunca kalınlığının sebebi, Rabb-i Rahimimizin
tekrar etme şefkatindendir. Anlayamayabileceğimizi anlayışla karşılama
inceliğindendir. Unutabileceğimizi de unutmama olgunluğundandır.
�Ey kulum, [az önceki surede] açıkça ve defalarca söyledim sana,
anlamadın mı? Bak bir daha söylüyorum! Unuttuysan da, üzülme! Ben
bıkmam, usanmam, umut kesmem senden. Olsun, yine söylüyorum.�
�Sevgili kulum, kendine yazık ediyorsun, biricik ömrünü heba ediyorsun;
işin ciddiyetini kavramamış gibisin. Demiştim ya sana; �Şeytan sana
apaçık düşmandır!� İyi dinle, tekrar ediyorum!�
�A benim güzel kulum; az önce hatırlattım sana, yine mi unuttun? Bir
daha hatırlatıyorum. Kulum ve elçim Mûsa�nın başından gelenleri
anlattığımda yok muydun? Öyleyse, şimdi sana biraz da kulum İbrahim�den
(as) bahsedeyim, kulaklarını iyi aç. Hem böyle daha iyi anlayabilirsin.
Olmadı mı? Hadi gel, bir de İsâ�dan (as) söz açalım.�
�Bak yine yanıldın, şeytana yeniden kandın. Hadi sil gözünün yaşını.
Yeni baştan başlayalım. Hani demiştim ya sana, rahmetimden ümidini
kesmeyeceksin diye. Yine söylüyorum... Sözümdeyim ben! Sen gel, yeter
ki.. Gel!�

Bunlar çok hafif geliyorsa, bir de Risale-i Nur Külliyatı�na bakalım:
�Kur'ân, kitab-ı zikir, kitab-ı dua, kitab-ı dâvet olduğundan, içinde
tekrar müstahsendir, belki elzemdir, belki eblâğdır. Zira, zikrin
şe'ni, tekrar ile tenvirdir. Duanın şe'ni, terdad ile takrirdir. Emir
ve davetin şe'ni, tekrar ile te�kiddir.�

Ne şefkatli ki Rabbimiz, bize kalınca bir Kur�ân indirmiş! Bizimle uzun
uzun konuşmaktan usanmamış, bıkmamış... Her hatamızda, yeni baştan
beyaz sayfalar açacak denli severmiş bizi. Gözden çıkarmazmış. �Ne
haliniz varsa, görün!� demezmiş! Kalınmış Kur�ân, çok kalınmış! Diyorum
ki, bundan böyle, Kur�ân�ı hiç olmazsa kitaplığımıza kalınlığını
görecek şekilde koyalım. Sırtı değil, sayfaları görünür olsun. Kur�ân�ı
okumasak da, Rabbimizin rahmetini sayfa sayfa sayalım.

senai demirci